درمان افسردگی و ترک اعتیاد به کمک سایلوسایبین

افسردگی یک اختلال خلقی شایع است که در سراسر جهان حدود ۵ درصد از بزرگسالان از آن رنج می برند. این اختلال باعث احساس غم و اندوه مداوم و از دست دادن اشتیاق در انجام فعالیت های روزانه می شود. این بیماری می تواند به دلیل مشکلاتی در مدرسه، محل کار و زندگی شخصی فرد رخ داده و به بروز مشکلات بیشتر در زمینه های مختلف منجر شود.

پزشکان از لندن در یک مطالعه دوسوکور، تصادفی و کنترل شده با دارونما، اثر سیلوسایبین و داروی ضد افسردگی اسیتالوپرام را در درمان افسردگی در 59 بیمار مقایسه کردند. در طول شش هفته آزمایش، هر دو دارو نتایج مثبتی با تفاوت جزئی به نفع سیلوسایبین نشان دادند.

سیلوسایبین ماده اصلی فعال در قارچ های توهم زا از جنس Psilocybe است. اثر آن عمدتاً به دلیل تحریک گیرنده های سروتونین 5-HT2A است. مشخص شده است که اختلال در مسیرهای سروتونرژیک منجر به اختلالات روانی مختلفی می شود که شایع ترین آنها افسردگی بالینی است.

اثربخشی سیلوسایبین در درمان افسردگی شدید قبلاً در سال‌های 2016 و 2020 نشان داده شده است. علاوه بر این، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای استفاده از سیلوسایبین برای درمان افسردگی، نام درمانی پیشگام را اعطا کرده است، که باید از ترجمه سریع این تکنیک به عمل بالینی اطمینان حاصل کند. امروزه گردش این ماده روانگردان و قارچ های حاوی آن در اکثر کشورهای جهان تحت کنترل شدید است.

تقریباً 1000 بیمار به صورت تلفنی مصاحبه شدند که 891 نفر از آنها معیارهای لازم را نداشتند، زیرا به عنوان مثال یک بیماری روانی همزمان داشتند و 50 نفر از انجام آزمایش خودداری کردند. در نهایت، 59 بیمار برای شرکت دعوت شدند، 30 بیمار در گروه سیلوسایبین و 29 بیمار در گروه اسیتالوپرام قرار گرفتند.

محققان از طرح دوسوکور، تصادفی و کنترل شده با دارونما استفاده کردند. به شرکت کنندگان گفته شد که سیلوسایبین دریافت خواهند کرد، اما دوز آن فاش نشد. "دوسوکور" به این معنی است که نه آزمودنی ها و نه محققان از داروهای مصرفی آگاه نیستند و "تصادفی" به این معنی است که انتساب به گروه ها تصادفی است. برای رساندن آزمایش به یک شکل در هر دو گروه و نشان دادن اینکه تأثیر ماده بر اساس خود هیپنوتیزم نیست، به دارونما نیاز است.

بیماران گروه سیلوسایبین دو دوز 25 میلی گرمی از داروی روانگردان (دوز درمانی) را به فاصله سه هفته مصرف کردند و بیماران هر روز یک دارونما به شکل قرص سلولز میکروکریستالی در طول شش هفته آزمایش دریافت کردند. افراد گروه دیگر روزانه 10 میلی گرم از یک داروی ضد افسردگی را به مدت سه هفته مصرف کردند، سپس دوز آن را دو برابر کردند تا به اثر درمانی برسند. بیماران گروه اسیتالوپرام نیز دو دوز 1 میلی گرمی سیلوسایبین (دوز تقریبا ناچیز) را به فاصله سه هفته دریافت کردند. در طول مطالعه، همه شرکت‌کنندگان از کمک‌های روان‌شناختی حرفه‌ای یکسان برخوردار شدند.

تحقیقات بر روی درمان ترک اعتیاد به کمک سایلوسایبین هنوز در مراحل اولیه است و یافته‌های محدود اما امیدوارکننده‌ای در این زمینه به دست آمده است. مطالعات اولیه حاکی از اثر مثبت سایلوسایبین در درمان اعتیاد به مصرف انواع مواد مخدر، از جمله اعتیاد به الکل، تنباکو و مواد اوپیویدی است.